Δευτέρα 28 Μαΐου 2007

Φως

Με καλύπτουν τρεις σειρές παχιά γκρίζα σύννεφα, μα η ζέστη με πνίγει σε αυτό το αλλόκοτο ανοιξιάτικο τοπίο. Καθισμένος σε κυριακάτικο παγκάκι, λιώνω τα λεπτά στο παγωτό που κρατώ και μετρώ τα δευτερόλεπτα κοιτώντας στον ουρανό, το γκρίζο και πάλι γκρίζο. Καμία τρύπα διαφυγής προς το φως κι αρχίζω να υπολογίζω την δύναμη της θέλησής που χρειάζεται ώστε μία σκέψη μου να διαπεράσει τα σύννεφα και να βγει στο φως που περιμένει από πάνω. Μία σταγόνα βροχής με πετυχαίνει ανάμεσα στα μάτια κι αμέσως ανακαλεί τα σχέδιά μου.
Περίεργος καιρός, πολύ περίεργος κι όμως θυμάμαι καλά πως οι ανοιξιάτικες μέρες μοίραζαν φως στις νύχτες δωρεάν. Για τις καλοκαιρινές νύχτες δεν το συζητώ, εκείνες αφήναν πάντα ένα φως αναμμένο...
Αυτό το φως ήταν ίδιο με τις αντανακλάσεις από το σκουλαρίκι της, γυρνώντας αδέξια πολλές φορές το κεφάλι, εκείνο καθρέπτιζε τις επιθυμίες μου και σε κάθε του λάμψη, μου θύμιζε να φωτογραφίζω και να αποθηκεύω στιγμές για τις μέρες που θα ‘ρθουν.