Δίπλα στο δρόμο κάθεται και περιμένει γελώντας, κοιτώντας στα αυτοκίνητα ανθρώπους, μήπως τον δει. Μάλλον λίγο τρελός, όχι κακός, περιποιημένος και συνεπής με το ραντεβού στο ίδιο σημείο στον ίδιο δρόμο όλη μέρα.
Κανείς δεν ξέρει γιατί δεν ήρθε ποτέ, γιατί το ραντεβού έμεινε μετέωρο, γιατί εκείνος είναι εκεί. Το σίγουρο είναι ότι θα περιμένει μέχρι να πεθάνει. Τουλάχιστον έτσι δείχνει.
Μία μέρα τον ρώτησα. Μου είπε πως θα έρθει, του είχε φανεί φίλος συνεπής και γι αυτό είναι εκεί. Είπε μάλιστα πως τον είχε σαν σημείο αναφοράς προς δύση, κάτι σαν πυξίδα. Πήγαινε δυτικά και τον έβρισκε. Γι αυτό μένει εκεί περιμένοντας, στην δύση για να μην την ξαναχάσει.
Τον καταλαβαίνω, αλλά δεν τον υποστηρίζω. Φεύγω ανατολικά και δεν γυρίζω ποτέ.
