Φωτογραφίες

Δύο άνθρωποι δίπλα δίπλα σοβαροί, ντυμένοι στα καλά τους. Δεν γελούν ούτε είναι θλιμμένοι. Είναι ανέκφραστοι, σαν να μην βλέπουν, ούτε νοιώθουν άβολα στην θέα του φωτογράφου. Πιο κάτω άλλη μία φωτογραφία ενός παιδιού. Όμοια κι εκεί. Εικόνες μιας διαφορετικής στιγμής η κάθε μία παραταγμένη στον τοίχο. Κανείς δεν κλαίει, γιατί; Υπάρχει ζωή χωρίς κλάμα; Είναι όλοι τους άνθρωποι των (τουλάχιστον) 9:00 με 17:00; Γιατί οι άνθρωποι περπατούν στον δρόμο ανέκφραστοι όπως στις φωτογραφίες; Μερικοί γελάνε αλλά κανείς δεν κλαίει, πως ονομάζεσαι άνθρωπος χωρίς να κλαις; Κι αν κλαίνε γιατί κρύβονται ώστε κανείς να μην τους φωτογραφίζει; Φοβούνται μήπως οι προσόψεις τους χαρακτηριστούν άνθρωποι; Μήπως νοιώσουν την ζωή και αποσυντονιστούν από το τίποτα που ούτε δίνει ούτε παίρνει;