Automata

Μου μιλώ και διαφωνώ με αυτόν που είναι μέσα. Δεν τον δημιούργησα. Υπάρχει με εμένα από όταν υπήρξα εγώ.

Μου μιλώ και διαφωνώ με αυτόν που είναι μέσα. Είμαι αγαθός αλλά εκείνος πονηρός. Εκπαιδεύτηκε από τρίτους πριν καταλάβω το δηλητήριο. Χτισμένος από λάθη αναγκαία για την κοινωνία. Τους νόμους, τους κανόνες και την ηθική. Κλείσαν γύρω μου τα όρια της δράσης. Περιόρισαν το χάος για να επιβιώσω. Να κουνώ τα χέρια στο ρυθμό, να μπορώ να φέρω το φαγητό στο στόμα, να βρίσκω το δρόμο για το σπίτι. Να κοιμάμαι σε κρεβάτι, να φορώ ρούχα για να μην κρυώνω αλλά να ψάξω την μάρκα για να γίνει το δόλωμα ιδανικό. Να ποτιστεί το σώμα με το λάθος, τόσο ώστε το λάθος να γίνει το σωστό και τρόπος ζωής.

Μου μιλώ και διαφωνώ με αυτόν που είναι μέσα αλλά κάνω αταξίες. Μέχρι να βγει εκείνος και να του κάνω τρικλοποδιά! Όταν πέσει, μετά την έκπληξη και το μίσος ελπίζω να αρχίσει να γελάει και να αγκαλιαστούμε, να κάνουμε την κίνηση της ανάγκης, αυτής που συγχωρεί, ελπίζει και δίνει κουράγιο για να συνεχίσουμε μαζί μία νέα διαδρομή εκτός διαδρόμου. Να παίζουμε σε όλα τα ενδεχόμενα αλλά οπωσδήποτε να έχουμε ένα στήθος να πίνουμε ζωή και να πατάμε στον χρόνο.

Οριακά εντός χρόνου κι οριακά εντός ρυθμού.