Αυτοί που περπατούν σε αυτόν τον παραλιακό δρόμο και μερικές φορές τολμούν να κατέβουν δίπλα στην θάλασσα, είτε λίγο να βραχούν, είτε να ακουμπήσουν στα αλμυρά βράχια νόμιζα πως ήταν ναυτικοί.
Πως φαντάζονται νέα ταξίδια, την ταραχή να είσαι ζωντανός πάνω σε κάτι ρευστό.
Πως αισθάνονται ξανά το ανακάτεμα των σωθικών καθώς περνούν ένα μεγάλο κύμα.
Πως νοσταλγούν την ναυτία.
Ποτέ δεν τόλμησα να ρωτήσω κάποιον από αυτούς αν όντως έτσι είναι.
Μόνο κατεβαίνω κι εγώ μερικές φορές μήπως νοιώσω.
Πως φαντάζονται νέα ταξίδια, την ταραχή να είσαι ζωντανός πάνω σε κάτι ρευστό.
Πως αισθάνονται ξανά το ανακάτεμα των σωθικών καθώς περνούν ένα μεγάλο κύμα.
Πως νοσταλγούν την ναυτία.
Ποτέ δεν τόλμησα να ρωτήσω κάποιον από αυτούς αν όντως έτσι είναι.
Μόνο κατεβαίνω κι εγώ μερικές φορές μήπως νοιώσω.
