Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2008
Διαφήμιση
Το πρωί ιδρώνω πριν καν δουλέψω, τόσο υπεύθυνος είμαι και η απόδοσή μου είναι σταθερή όπως η σταθερά του Planck από την ανακάλυψή της και μετά. Να με εμπιστεύεστε, περπατώ ευθεία με όρθιους ώμους και σίγουρο βλέμμα. Σας λέω, ναι, ναι, ακριβώς έτσι είναι τα πράγματα. Αγνοώ τους φτωχούς, τους σακάτηδες, την πείνα, τους πολέμους, τις αρρώστιες, ξέρετε όλα τα άσχημα του κόσμου γιατί υπάρχουν και τα καλά, αλλά επίσης έπεισα τον εαυτό μου πως με μία μικρή απόκλιση αποτελούν κι αυτά τα δυσάρεστα μία σταθερά, αρκεί βέβαια ανάμεσα σε αυτούς τους κακόμοιρους να μην βρεθώ εγώ. Μπορώ να επιβιώνω σε έντονες συνθήκες πίεσης και ιδιαίτερων απαιτήσεων, μίας και κλείδωσα τις ευαισθησίες μου σε ένα ντουλάπι και κατάπια το κλειδί. Ακούστε με σας λέω, είμαι τόσο κωλόπαιδο όσο χρειάζεται η σύγχρονη άγχουσα (βλ. άγχος) τάξη, που στα διαλείμματα των meetings γίνεται άρχουσα και πέουσα (βλ. πέος).
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
η τάξη είναι πέουσα,
εσύ είσαι για τον πούτσο,
Δημοσίευση σχολίου