Κυριακή 17 Ιουνίου 2007

Δοκιμή

Αν και τα βιολιά μιμούνται τον ήχο των κουνουπιών σε αυτό το ξέφρενο tango, να το χορέψετε, ίσως τελικά αποδείξετε πως αυτά τα έντομα της καθημερινότητας όχι μόνο δεν σας ενοχλούν, αλλά αποτελούν αφορμή να ενωθείτε αρμονικά με την κυρία σας, πάνω σε αυτό το παραλιακό γκαζόν. Κι αν εν τέλει κάποιο από αυτά καταφέρει το στόχο του ακριβώς κάτω από το στήθος, θα θεωρήσουμε πως ήταν κι αυτό μέρος του χορού και θα ξαναπροσπαθήσουμε αλλάζοντας τα βήματα και τα ποτά.
Η μουσική έχει ήδη ξεκινήσει, είναι κρίμα να χάσετε τα πρώτα μέτρα καθήμενοι, πόσο μάλλον ακούγοντας εμένα και τις υπερβολικές αναλύσεις μου. Σας είπα 2 λόγια, μα χωρίς συναίσθημα η συνταγή μένει μισή κι αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να βιάσω από εσάς.
Μέτρο τρίτο, εδώ μπαίνετε…
Α, κι αν χάσετε το βήμα, χαμογελάστε της, ούτε που θα το καταλάβει.

4 σχόλια:

vardousis είπε...

Den mas gamas re Petro lew egw...

giagalaxidiakos είπε...

εγώ λέω, δε γαμάς ρε Πέτρο...

Πέτρος είπε...

Χα χα χα!

indio είπε...

Ela re petro poly kalo. Xaxaxa!

Ase to vardousi na leei, aytos kserei mono apo xrima.