Απόσπασμα

...Το κρύο μας έκλεισε σπίτι, όσοι είστε μόνοι ξαναγνωρίστε τον εαυτό σας, μετρήστε τα κύτταρα που αλλάξατε, τους νευρώνες στις ιδέες που αναθεωρήσατε. Εκείνοι που μοιράζονται το κρεβάτι να ξανακοιταχτούν στα μάτια κι ας γεμίσουν το ντεπόζιτο πετρέλαιο, να δουν ταινία, να μασήσουν λόγια ερωτικά.
Κάποτε πίστευα πως δεν χωρούσαν τα σώματά μας στο κρεβάτι. Τα φουντωτά σου μαλλιά, μου γαργαλούσαν την μύτη, γυρνούσα πλευρά ξανά και ξανά, σιγοψηνόμουν σε σκέψεις μακρινές από το δωμάτιό μας.
Αρρώστησες κι όταν πια ακούμπησα το μέτωπό σου, η επαφή διέστειλε το στήθος μου 10 πόντους. Τώρα χωράς όταν κοιμάσαι στο στέρνο μου, δεν με βαραίνεις, είσαι ελαφριά όσο η μικρή σου μύτη και το πρωί τα ρουθούνια σου αφήνουν πάνω μου 2 ροζ σημάδια, το ένα της επιθυμίας, το άλλο απ το κραγιόν σου που πάλι ξέχασες να αφαιρέσεις...